Wat is de missie van een wetenschapsjournalist? Entertainment? Educatie? Het bewaken van de democratie? Volgens wetenschapsjournalist Martin Angler, auteur van Science journalism, an introduction (2017), hangt het er vanaf. Werk je voor een glossy magazine of gratis online nieuwsmedium, dan zie je jezelf waarschijnlijk vooral als entertainer of educator. In dienst van een kritische landelijke krant, zie je jezelf waarschijnlijk vooral als watchdog. Met Science journalism, an introduction is er nu ook in het Engelstalige vakgebied een goed leerboek verschenen voor wetenschapsjournalisten.
Between September and January 2018, I give 6 workshops Science journalism and communication at the Radboud University Nijmegen. In such workshops, I show how crucial a key message is to organizing a story.
Aan ambities over de circulaire economie geen gebrek, maar in de praktijk staan we pas aan het begin. Dat zegt hoogleraar Jan Jonker op grond van recent onderzoek onder Nederlandse bedrijven. ‘Het hele institutionele bouwwerk is nog lineair georganiseerd’. Van het nieuwe kabinet zijn geen extra impulsen te verwachten.
Randy Olson was eerst twintig jaar onderzoeker en hoogleraar in de Mariene biologie, en daarna heeft hij nog eens zo’n twintig jaar films gemaakt in Hollywood. Die twee carrières moeten wel tot een goed communicatie-advies voor wetenschappers leiden. En inderdaad, dat doet hij in zijn nieuwe boek Houston, we have a narrative (de opvolger van het ook heel aardige boek Don’t be such a scientist uit 2009). ik heb niet vaak zo’n eenvoudig en toch goed werkend principe van communicatie gezien.
Met een nieuwe gentechniek, gene drive geheten, zijn ziekten en plagen uit te roeien, zo schreef ik dit weekend in NRC Handelsblad. Maar de techniek is nog geen twee jaar oud en 170 NGO’s hebben al opgeroepen tot een moratorium. Deze controverse biedt onderzoeksinstituten een nieuwe kans: ze kunnen Afrikaanse dorpelingen, Nederlandse boeren, Braziliaanse stadsjongeren of Australische eilandbewoners onderdeel laten uitmaken van een nieuw, spannend biologisch experiment.
Onderzoekers kunnen veel hebben aan de formats en technieken van journalisten, als ze hun resultaten willen delen met beleidsmakers, journalisten, potentiele financiers, of bijvoorbeeld natuurbeschermers. Dat geldt nog sterker voor een populair wordend type kenniswerker, de (gepromoveerde) knowledge broker.
Nu de eerste plantaardige smaakstoffen, enzymen en medicijnen uit bioreactoren op de markt komen, wordt het tijd om na te denken over de sociaal-economische effecten ervan. In een longread voor het Rathenau-instituut, beschrijf ik hoe partijen zich nu organiseren in VN-commissies om een veilige synthetische biologie te stimuleren, mét een stem voor boeren in het Zuiden.
Het klinkt te mooi om waar te zijn: een landbouw die geen last heeft van ziektes, plagen, overstromingen en droogtes. En geen bestrijdingsmiddelen nodig heeft én maar weinig water behoeft. Toch is dat het geval bij de nu snel opkomende ‘verticale landbouw’ waar ik in NRC van 30 juli over schreef. Bij deze verticale landbouw worden gewassen gekweekt onder ledlampen, in dichte, klimaat-gecontroleerde loodsen.
Plantenpotten, bouwplaten, schoenen, krukjes, jurken. Van alles kan er gemaakt worden van (genetisch gemodificeerd) schimmeldraad, schreef ik in NRC van 19 april. Voor de voorwerpen maakten microbiologen de schimmelmaterialen, en onderzochten ontwerpers de mogelijkheden ervan. De voorwerpen worden getoond op de expositie Fungal Futures in het Universiteitsmuseum Utrecht.
