Between September and January 2018, I ‘ll give 6 workshops Science journalism and communication at the Radboud University Nijmegen. In such workshops, I show how crucial a key message is to organizing a story.
Wat is de missie van een wetenschapsjournalist? Entertainment? Educatie? Het bewaken van de democratie? Volgens wetenschapsjournalist Martin Angler, auteur van Science journalism, an introduction (2017), hangt het er vanaf. Werk je voor een glossy magazine of gratis online nieuwsmedium, dan zie je jezelf waarschijnlijk vooral als entertainer of educator. In dienst van een kritische landelijke krant, zie je jezelf waarschijnlijk vooral als watchdog. Met Science journalism, an introduction is er nu ook in het Engelstalige vakgebied een goed leerboek verschenen voor wetenschapsjournalisten.
Because I am a writer and not a speaker, I like to watch TED-talks. Science communicators need to watch and analyze as many good (TED) talks as possible to become a better speaker, and to get our message across. So what have excellent TED speakers in common? I come across three characteristics.
In our workshops, we are used to show really good examples of science communication, in fields related to that of the attendants. One of my examples is the website, citizen science and organisation of Your wild life, a group of biologists, science communicators, students and citizens based at the North Carolina State University in Raleigh. Why is this excellent, in our eyes?
The 30-year old Dutch Association for Science Journalists (VWN) has recently changed its name in ‘Dutch Association for Science Journalism and Science Communication’. A good decision. Most members, including me, are science journalists, but earn their money mainly with communication. But actually the term communication is rather vague. ‘Communication’ conceals it is often marketing: well-written stories increase the chances to catch up new research funds. Nothing wrong with that, but shouldn’t we call ourselves science marketers instead of science communicators? We are always advocating for plain language.
Plantenpotten, bouwplaten, schoenen, krukjes, jurken. Van alles kan er gemaakt worden van (genetisch gemodificeerd) schimmeldraad, schreef ik in NRC van 19 april. Voor de voorwerpen maakten microbiologen de schimmelmaterialen, en onderzochten ontwerpers de mogelijkheden ervan. De voorwerpen worden getoond op de expositie Fungal Futures in het Universiteitsmuseum Utrecht.
Wat te doen aan de verpietering van aardappelen, vanwege de waterschimmel fytoftera? Twee oplossingen zijn hiervoor, zo schreef ik vorige week in NRC Handelsblad. Eentje voor gangbare boeren en eentje voor biologische boeren.
De mais in Groningen, de aardappelen in Flevoland, het Engels raaigras in Gelderland. Er ìs een alternatief voor deze monoculturen, zegt landbouwhoogleraar Pablo Titonnell in mijn verhaal in NRC van 29 juni. ‘Maak van Nederland een agro-ecologische proeftuin, met vele soorten op een akker, en je zult enorm veel kennis kunnen gaan exporteren.’
Is er een ei van Columbus? Of een silver bullet? Vergeet het maar, bleek al snel bij het schrijven van het artikel Voeding voor uitgeputte Afrikaanse bodems. Daarvoor zijn de oorzaken van de snel toenemende bodemdegradatie te divers. Hetzelfde geldt voor de mogelijke oplossingen.
